Bye bye beautiful Bolivia en weer thuis!

Daar is hij dan, eindelijk onze laatste blog, hij heeft even op zich laten wachten maarja wat wil je ook als je weer in Nederland bent... ;)
La Paz
Helaas begon Bolivia voor mij niet zo goed omdat ik ziekjes was en aan de diaree. Dat laatste was vooral vervelend met zo’n lange busreis. Maar zodra we de bus even uit waren (je moest echt de bus uit voor stempels en vervolgens de grens overlopen, erg leuk :)) heb ik aan beide kanten van de grens een paar wc’s gezien dus zo maak je ook nog eens wat mee.
Eerste indruk in La Paz was: leuke stad! Wel deden we nog erg rustig aan omdat ik me niet goed voelde. Braaf noodlesoep gegeten omdat we dachten dat dat wel goed voor de maag zou zijn. In een heel leuk restaurantje waar je een eigen kamer in Japanse, Thaise of Indische sfeer kon kiezen dus dat bracht ons in gedachten terug naar Azië...
Torotoro nationaal park
Na een paar zieke daagjes in La Paz ging het gelukkig beter dus met de bus door naar Cochabamba, we hadden een enigszins strakke planning in ons hoofd, vanuit waar we meteen door wilden met een bus naar ToroToro Nationaal Park. De busreis ging erg goed en ik voelde me gelukkig ook goed het enige jammere was een baby die niet kon stoppen met krijsen.
Na een flinke sprint en 2 x een veel te duur taxiritje omdat de eerste ons verkeerd afzette waren we net op tijd voor de bus naar Torotoro dus helemaal blij.
Dit ritje bleek wat minder soepel te verlopen dan verwacht (later op onze reis kwamen we er pas achter dat dit nog al kenmerkend is voor busreizen in Bolivia). Om 18u vertrokken en rond 22u stonden we stil omdat er een vrachtwagen voor ons vastzat in de rivier. Gelukkig was op het moment dat wij kwamen een graafmachine al bezig met het proberen hem eruit te halen. Na zo’n 2 uur wachten en toekijken hoe dat allemaal ging konden we gelukkig weer verder en heel wat uurtjes later dan gepland kwamen we 2.45u in Torotoro aan, gauw naar een hostel en het bedje in..
Volgende dag meteen een gids geboekt om het park mee in te kunnen onder andere om: dinosauruspootafdrukken mee te spotten! Bizar idee...
Helaas zijn er geen Engelse gidsen dus dat wordt weer handen en voetenwerk, haha!
Natuurlijk weer een erg leuke en enthousiaste gids die zelfs een paar Engelse woorden kent.
En zoals Bart zo mooi verwoordde: ‘Hij geeft uitleg in Jip en Janneke-taal en wij komen ook een heel eind met ons houtjetouwtje-Spaans’. En zo was het wel: we kwamen er samen uit, ook al duurde het soms even :)

Eigenlijk wisten we vrijwel niets van dit park behalve dat er dinoafdrukken te vinden waren. We keken dan ook onze ogen uit de eerste dag, geen idee dat het zo mooi zou zijn. Echt prachtig, heel bijzonder landschap. Er was een hele mooie canyon waar je vanaf een uitzichtspunt supermooi over uit kon kijken en de diepte (250 m) inkeek en omringt door de rotsen.
Verder was het in het hele park stil en kon je dus heel erg van de natuur genieten, over de gehele dag zagen we één keer een groepje van 3 personen met een gids. En daarnaast af en toe een herder met schapen of een boer o.i.d.
Onderweg heel veel verschillende dinosaurusafdrukken gezien, sommige heel groot en andere wat kleiner. Heel gek idee in elk geval dat dat gewoon echt van een dinosaurus is, onvoorstelbaar!
Deze afdrukken zijn gezet in de modder, die vervolgens is versteend en vandaar dat ze nog zo goed te zien zijn.
Zoals ik al schreef, we wisten niet echt wat we moesten verwachten dus toen we bovenaan een diep dal stonden en onze gids wees naar een waterval helemaal beneden en zei: ‘daar gaan we heen’, dacht ik natuurlijk dat hij een grapje maakte!
Maar nee, daar gingen we echt heen... dat was wel even een avontuur, een hele steile rotshelling afdalen maar ik moet zeggen toen we het deden viel het toch mee, het bleek minder eng en onmogelijk dan ik had verwacht.
Vervolgens moesten we een rivier oversteken maar het water was erg hoog vanwege de vele regen dus kwam tot wel boven mijn knieën. Ik was erg blij dat ik toevallig mijn bikinibroekje onder mijn broek aan had, zo kon ik er dus gemakkelijk door heen waden.
De hele weg liep er al trouw een hond met ons mee, dit gebeurt wel vaker bij wandelingen.
Maar zodra we bij de rivier waren kon hij niet verder, hij wilde zo graag dat hij het toch probeerde. Hij haalde het niet en viel in het water waarbij hij meteen met de sterke stroom werd meegesleurd.
Maar gelukkig was onze hondenliefhebber Bart in de buurt en die rende een heel stuk mee met de rivier tot het punt waar hij de hond eruit kon tillen. Dus gelukkig was hij gered! :)
’s Avonds erg zuinig eten omdat we hier nog een dag zijn en niet helemaal hadden bedacht dat je hier niet kan pinnen, haha! Dus een frietje op straat gegeten bij een kraampje en daarna een appeltje toe, zit wel goed dus ;)
Onze 2e dag heel veel klimmen en klauteren onder andere op grote hoogte over rotsen ( weer met Orlando, dezelfde gids). We liepen ook over hele gekke grote bollen stenen waarbij het wel leek alsof we op een andere planeet liepen qua langschap. Een mooie kloof gezien die er vanbinnen uitziet als een gotische kathedraal, hier zijn door de natuur de rotsen op zulke bogen gaan lijken, bijzonder gezicht. Na de lunch met een helm en lampje erop een grot in waar het water ook heel hoog was vanwege de vele regen, dit was nogal een avontuur dus, we moesten over heel wat kolkend water heen klimmen. Eenmaal in de grot klommen we een stukje omhoog naar een inham met heel veel stalagtieten en –mieten.
Deze inham was nog meer dan een meter hoog dus no way dat ik daar inging. Ik kreeg het oprecht al benauwd toen ik het zag.
Bart en Orlando gingen dus samen op avontuur en kropen daardoor en blijkbaar later nog stukken waar je echt een tunnel door moest tijgeren om er door te komen (ieeehhl) niks voor mij in elk geval! En daarnaast blijkbaar soms stukken boven de kolkende rivier overbruggen die ik sowieso niet had gehaald dus flink wat avontuur. Ik zat rustig in de grot te wachten haha en was blij toen ze weer veilig terug kwamen.
De terugweg ging alleen helaas niet zo soepel als de heenweg. We kwamen namelijk bij een punt waar ik een rots op moest klimmen die echt te hoog was, er was niks waar ik grip op had, dus het was gewoon onmogelijk. Ik begon al te stressen maar toen vond de gids gelukkig een andere wand waar ik tussen twee rotswanden door op een heel smal stuk omhoog kon klimmen. Met flink wat hulp van Orlando (die trok me eigenlijk letterlijk omhoog omdat de wand voor mij te steil was om te beklimmen) is het toch gelukt om er veilig uit te komen.. Fiehwww blij toen we daar uit waren..
Torotoro naar Oruro
Volgende dag weer met de bus naar Cochabamba, ook dit ging niet voorspoedig.
’s Ochtend een uur te laat vertrokken(wat nog best op tijd is voor hier). Onderweg heel vaak gestopt waarbij iedereen uit de bus moest zodat de bus zonder passagiers de rivier kon oversteken en wij dus lopend door de rivier waadden. Toen we al 5 uur onderweg waren kregen we ook nog eens pech, dat viel gelukkig nog mee, na drie kwartier waren we alweer onderweg. Om 15.45u eindelijk in Cochabamba (na 9 uur busreis i.p.v. 5) gauw wat eten halen want we hadden de hele dag niet gegeten sinds een beetje ontbijt! En even geld pinnen. Inmiddels had ik weer veel last van mijn maag maar toch hadden we een bus te halen. Wel duidelijk dat ik niet helder was want bij het pinnen mijn pinpas in de automaat laten zitten!!! (hier krijg je eerst geld en dan pas je pas terug) Heel veel geluk gehad dat de aardige persoon achter mij hem nog aan me gaf.. pfoeh niet handig dus!
Vervolgens rennen voor de bus naar Oruro (uiteraard weer inclusief huilende baby).
Daar midden in de nacht aangekomen, heel gauw slapen en helemaal klaar met busreizen!
1 dagje Oruro verkend en vanuit daar verder met de trein naar Uyuni, de treinreis was nogal een ‘bumpyride’ te noemen maar de busreis schijnt erger te zijn dus dat moet helemaal verschikkelijk zijn.
Om 2.45u in Uyuni aangekomen, helaas nog een half uur in de kou en regen op de bagage moeten wachten maar toen eindelijk naar een lekker bedje.
Heeeeerlijk lang uitgeslapen, daar waren we wel aan toe inmiddels en eindelijk weer onze was kunnen wegbrengen.
Onze trip naar de zoutvlaktes en alles hieromheen geboekt! De meest voor de handliggende: 3 dagen 2 nachten en voor de laatste dag meteen weer een busreis naar Sucre.
’S middags even lekker ontspannen op het terras in het zonnetje biertjes gedronken, gewoon omdat het kan!
Trip Uyuni, zoutvlaktes
We hadden nogal wat meer betaald om tijdens ons reisje een goed Engels sprekende gids te krijgen en dan zouden we ook bij 2 Nederlanders zitten. Verder had ik nog nadrukkelijk gevraagd of 6 echt het maximaal personen voor de trip in de jeep was, antwoord : ‘yes yes zeker niet meer dan 6’.
Toen we ’s ochtends aan kwamen bleek het allemaal een beetje anders, andere groep, 7 personen en het was in elk geval duidelijk dat deze mensen niet hadden bij betaald voor een extra goede Engelssprekende gids.
Dus ik ben naar de vrouw van het agency gegaan en even mijn punt gemaakt, eerst gaf ze een beetje toe maar zei ze dat anderen ook zoveel hadden betaald en dat ik het kon navragen. Dit deed ik meteen, zij bleken natuurlijk minder betaald te hebben dus nu hadden we al het verschil terug gekregen.. Toch wel lekker hoor! Scheelde weer 30 euro en daar kan je veel mee hier!
Toen kon onze trip echt beginnen.. We zaten dus in een jeep met aan het stuur onze gids en daarnaast Bart (lucky one). Daarachter zat ik met 2 Chilenen en dan helemaal achterin zaten met z’n drietjes nog een Chileense vrouw, Koreaans meisje en Japanse jongen gepropt.
We hebben eerst een stop gemaakt bij een ‘treinkerkhof’ met allemaal oude en half verroeste treinstellen en daarna door naar de zoutvlakten. Dit was echt super!!! Zo bijzonder om te zien, je kan oneindig ver kijken en het lijkt alsof de vlaktes en de lucht in elkaar overgaan. Doordat het regenseizoen is ligt er een klein laagje op het zout waarop alles reflecteert. Dit zorgt dus voor het effect dat je niet eens ziet waar de lucht begint. Heel mooie bijzondere plek!
Lekker op de zoutvlakte geluncht en daarna een bezoekje aan een niet zo boeiend zouthotel.
Daarna doorgereden naar onze slaapplek. Hier hadden we een eigen kamer en als enige een eigen badkamer waar ik extra blij mee was omdat ik inmiddels alweer last had van mijn maag.
’s Nachts erge buikkrampen en de volgende dag voelde ik me echt slecht. Dit keer was ik niet de enige en hadden veel andere van de groep ook een beetje last dus waarschijnlijk ook iets verkeerds met het eten.
Deze dag weer veel bijzondere plekjes: een meer met flamingo’s (vergelijkbaar met het noorden van Chili), mooie rotsen met uitzicht op een vulkaan, rijden door echte zandwoestijn, nog een mooi meer en vervolgens lunch. Hierna voelde ik me zo beroerd dat ik helaas de auto niet meer ben uitgeweest.
Nog naar mooie plekjes geweest en toen eindelijk naar onze lodge waar we op een dorm sliepen met onze groep. Even geslapen wat me erg goed deed en wat soep en brood proberen te eten.
Helaas bleek ik dit voor de 2e keer die dag niet binnen te kunnen houden maar toen was in elk geval mijn kramp weer weg en heb ik goed kunnen slapen.
Volgende dag was ik heel blij dat ik me een stuk beter voelde!! We hebben een geiser bezocht, een heel mooi plekje in de woenstijn- ze noemen het de Daliwoestijn, het was inderdaad net een surrealistisch schilderij, nog een meer en toen weer richting Uyuni.
Toen we weer in Uyuni kwamen lagen de bustickets helaas nog niet klaar zoals afgesproken dus duurde een uurtje voor we ze hadden. En helaas niet zoals afgesproken rechtstreeks met gevolg dat we ’s nachts een uur en drie kwartier moesten wachten tot de bus waarop we overstapten vertrok. Om 5 uur ’s ochtends eindelijk in Sucre met als voordeel dat we die nacht niet hoefden te betalen.
Sucre
Sucre is een heerlijke stad en mooi met zijn witte gebouwen... We aten hier graag op de markt voor heel weinig geld lekker een broodje ei met een kopje thee.
We zijn met de ‘dinobus’ naar nog een park over dinosauriërs geweest met plastic dinosauriërs op ware grote en een klein museum. Verder kijk je vanuit het park op een hele grote verticale rotswand die vol zit met dinosauriërafdrukken. Door een aardverschuiving is deze dus rechtop gekomen, heel bizar eigenlijk. Verder zijn we naar ‘casa Libertad’ gegaan, huis van de Vrijheid. Heel interessante rondleiding gehad en veel geleerd over Simon Bolivar en de onafhankelijkheid van Bolivia. Daarnaast geleerd dat Sucre eigenlijk de officiële hoofdstad is van Bolivia en dat maar weinig mensen dit weten. De meeste mensen en wij ook dachten dat La Paz de hoofdstad is maar dit is alleen de administratieve hoofdstad. Verder wilden we in Sucre onze trip naar het Amazonegebied en de jungle regelen maar naar dit gebied kunnen we helaas niet toe vanwege vele overstromingen.
3 daagse trek in Cordillera de Los Frailes
Daarom besloten om hier in de omgeving van Sucre nog een trekking te doen in mooi berggebied, Cordillera de Los Frailes. Samen met 4 Fransen en 2 gidsen vertrokken we met een klein busje vanuit Sucre. Na zo’n anderhalf uur kwamen we aan bij het dorpje waar onze wandeling zou starten. Hier eerst heerlijk ontbeten met lekkere chocoladebananencake. Bijzonder aan de organisatie waar we mee reizen, Condortrekkers, is dat het een non-profitorganisatie is en daarnaast is al het eten vegetarisch. Iedereen moest zijn grote backpack mee (uiteraard lieten we het grootste deel van onze spullen in Sucre achter) en dan werd al het eten verdeeld. De gidsen droegen heel veel en voor ons viel het nog wel mee. Allemaal 2 bakjes met bijv. spinazie/avocado’s etc. en fruit voor jezelf.
Na ontbijt gestart met de mooie wandeling en muurschilderingen bezocht waarvan de oudste volgens onze gids 10.000 jaar oud waren (dit leek mij wat veel). Onder andere gemaakt door mensen die op doortocht waren om zout voor bijvoorbeeld mais en aardappelen te ruilen. Daarna een heerlijke lunch met allemaal groente, kaas, ei etc. om je broodje zelf mee te beleggen. Dat smaakte echt goed!
In de middag helaas regen en toen hadden Bart en ik allebei iets van: oke dit is onze laatste trekking. Vooral omdat ik zo klaar was met natte schoenen en sokken en dan daar de volgende dag weer in moeten lopen. Gelukkig hadden we nog wel trek in deze trek :)
Toen we bij de slaapplek aankwamen bleek de eigenaar momenteel in Sucre te zijn, haha heel typisch. Dus na een uurtje buiten wachten vond onze gids gelukkig iemand anders met een sleutel. ’S Avonds gezellig gekaart met de groep- klootzakken/presidenten.
Onze gidsen spreken geen Engels dus dat is wel lastig maar een Franse jongen kan goed Spaans, geen Engels haha dus hij vertaalt het dan weer in het Frans aan een jongen die wel Engels spreekt en hij weer aan ons.
Maar wij merken ook dat ons Spaans nu een stuk beter is (eindelijk! Maarja nu alweer bijna terug) en we een hoop al zelf begrijpen maar soms blijft het natuurlijk lastig.
Dag 2 weer veel mooi uitzicht onderweg en bij onze groep voegden zich nog 2 Nieuw-Zeelandse meiden. Mooie dag en zodra we al onze regenpakken en poncho’s aan hebben gedaan blijkt het toch nog niet echt te gaan regenen, maar helaas later in de middag toch nog wel. We komen aan bij een vulkaankrater en bezoeken een kleine waterval met rotsinham die ‘devil’s troat’ wordt genoemd.
Als we aankomen bij het dorpje blijken we allemaal een eigen schattig klein eigen huisje te hebben met een rieten dak. Echt mooi en knus! Natuurlijk weer kaarten en lekker soepje vooraf(zoals altijd) en pasta.
Dag 3 wandelen we heel lang over een ‘weg’ die alleen bestaat uit modder. Een van de Nieuw-Zeelandse meiden belandt zelfs tot aan haar knieën in de modder! Verder komen we langs nog meer dinoafdrukken, bij lunch eten we heerlijke tortilla’s en worden we vermaakt door een man die gitaar speelt. Het laatste stuk is vooral mooi om te lopen. Nu alweer de laatste avond dus ons laatste potje kaarten wordt de echte ‘president’ van deze trip bekend en jeeh dat was ik toevallig net :P
Dag 4 lekker buiten in de zon ontbeten en konden we lekker rustig aan doen want we gaan alleen nog met de bus terug naar Sucre. Alhoewel, we bleken toch nog een klein stukje te moeten lopen maar dat vonden wij helemaal niet erg want het was prachtig weer en ook heel mooi uitzicht!
Daarna in de bus nog even onze ogen uitgekeken en in de middag weer terug in Sucre.
’s Avonds lekker uiteten waar Bart zijn vegetarisch dagen goed heeft gecompenseerd door een stuk steak van 500gr te eten, haha!
Santa Cruz
De volgende dag lekker luxe: 1 uurtje vliegen van Sucre naar Santa Cruz.
Naar een waterpark geweest met een supersteile glijbaan en heel veel gechilld, heerlijk!
Verder hebben we een heerlijke bakker gevonden waar we elke dag tomaten, uien of olijvenbrood kopen, hmmmm té lekker. ’s Avonds sushi gegeten in een echt sjiek Japans restaurant, sushi blijkt niet echt ons ding te zijn maar dan weet je dat ook weer :) En hier was het natuurlijk supergoedkoop!
Wel een superbijnablunder van mij waarbij ik bijna een dotje wasabi van de grootte van een klein spruitje bijna in één keer in mijn mond deed omdat ik dacht dat het avocado was(lag op een plakje wortel)... haha woeps, gelukkig ging het goed want anders was de avond is minder vrolijk afgelopen geloof ik!
Verder zijn we met een busje naar Samaipata gegaan waarbij een ruïne, El Fuerte, in de buurt is die heel bijzonder schijnt te zijn. Helaas was het weer niet goed genoeg dus de ruïne slecht berekbaar en zijn we na ons 3 uur ritje na een colaatje drinken(en één rondje door het minidorpje waar niks te doen is) maar weer terug gegaan. Eerst nog een uur wachten tot er genoeg mensen waren, en ja zo was alweer een dagje om ;)
Verder hebben we heel veel genoten van lekker eten en drinken o.a. bij een leuke pub waarbij je uitkijkt op het plaza. Zelfs nog een keertje naar de bioscoop geweest...
La Paz
Na Santa Cruz begon echt het laatste deel: namelijk de laatste dagen La Paz.
In La Paz nu een ander hostel gevonden waar voor 50 cent meer ook een uitgebreid ontbijtje bij inzit dus helemaal goed :)
Onze laatste dagen in La Paz hebben we vooral heel veel genoten van deze mooie stad.
Geshopt, veel souvenirs gekocht, leren jasje op maat laten maken, lekkerste vlees OOIT (Bij een Argentijn uiteraard)gegeten, lekkerste én grootste pizza OOIT(bij een Italiaan uiteraard ;)) gegeten.
Verder zijn we naar een voetbalwedstrijd Bolivar-San José geweest, ook heel leuk om mee te maken daar! We hebben een tripje gedaan naar de Tiwanaku ruïnes uit de pre-inkatijd. We hebben een heerlijke massage gehad en Bart heeft zelfs nog zijn rug laten waxen(au!).
Verder hebben we een citytour gedaan waar we een paar leuke feitjes leerden die nog wel het noemen waard zijn :)

San Pedro gevangenis
Dit is nogal een bijzondere gevangenis omdat er nauwelijks bewaking is, het is een soort klein dorp waar de gevangen zelf de baas zijn. De gevangenis is gemaakt voor 400 personen maar op het moment zitten er 2500 mensen! Er zijn maar 15 bewakers voor de hele gevangenis en die staan alleen buiten of op een uitkijktoren maar komen niet binnen. De gevangenen moeten zelf een cel huren in de gevangenis, wanneer mensen niet genoeg geld hebben om ook een appartement in de stad te huren voor hun vrouw en kinderen kan het voorkomen dat hun gezin bij hen in de cel komt wonen!
Verder is het afhankelijk van hoeveel geld je hebt wat voor cel je hebt. Voor weinig geld zit je bijvoorbeeld met 20 man in één cel maar wanneer je echt veel geld betaalt 5000 Bolivianos(ong. 500 euro) per maand dan kan je een eigen verdieping krijgen. Dit bestaat uit meerdere privekamers en zelfs een jacuzzi! Bizar dus.
Heksenmarkt
Hoewel vrijwel heel Bolivia katholiek is geloven ze daarnaast ook nog erg in oude goden en gebruiken die hier bij horen. Zoals de traditie om een lama-foetus te kopen en te offeren aan Pacchamama(moeder aarde) wanneer je een huis bouwt. De kraampjes op de ‘heksenmarkt’ hangen dan ook vol met lamafoetussen. Verder kan je allerlei soorten poeder kopen om bijvoorbeeld iemand op je verliefd te laten worden. Je strooit dit gewoon stiekem in iemands nek en tadaaa: opeens ziet diegene je staan.. Ideaal!

Nou dat was hem dan,
en nu zijn we inmiddels na een goede maar lange vlucht alweer een weekje in Nederland...
Heel gek, maar ook weer heel gewoon.
Terug op Schiphol hadden we een fantastisch welkomstcomité dus dat was echt leuk thuis komen :)
Zo heerlijk om weer iedereen te zien!
Op het moment leef ik nog in een ‘terugkomstbubbel’ en heb ik nog geen dipje gehad maar dat komt vast nog wanneer ik weer moet werken en alles weer ‘echt’ begint ;)
In elk geval was deze reis een superervaring waar we vast nog eindeloos van nagenieten...
Ohja en dan nog voor de liefhebbers: Weetjes over Zuid-Amerika
• Er zijn hier heel veel straathonden en het grappigst is als die vol overtuiging een auto die voorbijrijdt ‘wegjagen’. Want ja wanneer je doorrijdt voelt het voor hen natuurlijk als slagen.
• Bizar dat ze hier nooit wisselgeld hebben. Best wel onmogelijk! Zelfs in een hotel hebben ze niet terug van 20 euro als je bijvoorbeeld 14 moet betalen.
• Mensen spreken heel snel Spaans(vooral ik Chili) en wanneer ze merken dat je nauwelijks Spaans spreekt gaan ze gewoon niet langzamer praten
• Mensen dringen hier heel vaak voor(niet alleen bij ons als toeristen bijv maar ook bij elkaar) of lopen gewoon langs de rij en sluiten vooraan aan. – Toen ik in Cuzco in een supermarkt in mijn beste Spaans iets bestelde kwam er gewoon een andere vrouw die door me heen ging praten en toen hielp die vrouw haar eerst en negeerde ze mij
• Overal op straat staan kraampjes en alles is dus ook te koop op straat, heel gezellig! Én makkelijk
• In bussen betalen ze nooit een plek voor hun kind dus zitten ze bijvoorbeeld 20 uur met een kind op schoot of dat slaapt op de grond o.i.d. ( ook oudere kinderen van 10 jaar bijv.)
• Met in de Andes zie je vrouwen die letterlijk alles in hun draagdoek op de rug tillen. Toen wij op onze trekking waren met Condor kwam er een vrouw aan en die haalt haar doek van haar rug en haalt er zo’n enorm grote gastank uit. Iedereens mond viel open... Respect.
• Mensen schreeuwen nogal als ze bellen met hun mobiel en vaak houden ze hem dan ook nog voor hun mond vast als ze praten
• Je ziet veel oorspronkelijk Nederlandse vrachtwagens waar bijv. nog Jansen bv opstaat, grappig!
• Bijna alle eigenaren van een hostel hebben zelf niet echt een huis maar leven zelf ook in een kamertje en gebruiken dus zelf ook de gemeenschappelijke douches, keuken etc.
• De schoenpoetsers op straat hebben vaak een bivakmuts op (Bolivia) we zijn er niet helemaal achter waarom dit is
• Je kan nooit wc-papier in de wc gooien, altijd in de prullenbak
• Je weet nog of je douche alleen de eerste 10 seconden warm is of dat ook echt blijft
• Mensen dragen nooit een gordel
• Je ziet hier (vooral Bolivia) heel veel kevers(de auto’s dan ;))